logo


 

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Ἁπόστολος Α΄  Κορινθίους θ΄, 2-12

 

Τό θέμα τς δίκαιης μοιβς τν ργαζομένων χει γίνει στίς μέρες μας να μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, πού πασχολε κατομμύρια νθρώπους. Τό ζήτημα εναι τι πάρχουν νθρωποι πού κμεταλλεύονται τόν κόπο καί τόν δρώτα τν λλων συνανθρώπων τους πού τούς στερον τό δίκαιο μισθό.

 ς δομε μως κάπως προσεκτικότερα τό μεγάλο ατό πρόβλημα, κάτω πό τό φς τς σημερινς ποστολικς περικοπς.

            Νόμος τς Παλαις Διαθήκης ριζε νά μή φιμώνουν τό στόμα το βοδιο, πού λωνίζει, γιά νά μπορε τσι λεύθερα νά τρώει πό τά στάχια, πού πατάει λη μέρα. Καί πόστολος Παλος φαρμόζει τή διάταξη ατή στίς κοινωνικές σχέσεις τν νθρώπων, λέγοντας τι νομοθέτης Θεός δέν νδιαφέρεται τόσο γιά τά ζα, στήν προκειμένη ντολή, σο καί κυρίως γιά μς τούς λογικούς νθρώπους. ννοια το συλλογισμο, πού κάνει πόστολος, εναι τι δέν πιτρέπεται σέ καμιά περίπτωση κακομεταχείριση τν ργατν καί μάλιστα στέρηση τς δίκαιης μοιβς τους.

Καί μως! πόσο ντίθετη  εναι κάθε φορά πραγματικότητα! πόσοι φιμώνουν  μέ πάνθρωπα φίμωτρα χι τά ζα τους, λλά τούς νθρώπους πού ργάζονται γιά ατούς γιά τό σύνολο τς κοινωνίας! Πόσοι νθρωποι ν ργάζονται καί μοχθον, δέν μείβονται γιά τούς κόπους τους παίρνουν μισθούς πείνας, ταν δέν τούς χάνουν  καί ατούς; λλά καί πόσες νθρώπινες πάρξεις καί μάλιστα νέοι καί νέες, χάνουν κάθε κμάδα γείας, ζως καί χαρς μέσα στά τεράστια σύγχρονα ργοστάσια, θύματα τς κατάσχετης πιθυμίας πλουτισμο καί τς σύγχρονης μανίας συνεχος αξήσεως τς παραγωγς καί κμεταλλεύσεως τν πάντων;

            σοι μως εναι πεύθυνοι γιά μία τέτοια μεταχείριση τν ργαζομένων, ς κούσουν λλη μία φορά τή ρητή προσταγή το Θεο: << ο φιμώσης τόν βον λωόντα>>! Τά φίμωτρα  τς δικίας, τς κμετάλλευσης καί τς πάνθρωπης μεταχείρισης  νθρώπου πό νθρωπο πρέπει νά πέσουν. λλά πόστολος στή συνέχεια τς περικοπς, τονίζει καί μία λλη πλευρά το κοινωνικο ατο προβλήματος. πογραμμίζει, τι μοιβή εναι θεόσδοτο  δικαίωμα.

Καί γιά νά γίνει πιό ντιληπτή μεγάλη ατή λήθεια, φέρνει τά ξς παραδείγματα : <<Ποιός φυτεύει μπέλι  καί δέν τρώει σταφύλια    ποιός βόσκει  πρόβατα καί δέν τρώει πό τό γάλα το κοπαδιο>>; καί μόνη πάντηση στά ρωτήματα ατά εναι τι κενος πού μοχθε σέ να ργο, χει φυσικό δικαίωμα νά πολαμβάνει τούς καρπούς τν κόπων του. λλά καί διος Κύριος, ταν ο μαθητές του πρόκειτο νά ρχίσουν τό πολύμοχθο ργο τς διαδόσεως το Εαγγελίου, διακήρυξε τόν ξς παράβατο νόμο ργάτης εναι δίκαιο νά παίρνει τήν τροφή του πό κείνους, γιά τούς ποίους ργάζεται. δίκαιος πομένως  μισθός εναι Θεόσδοτος καί γιαυτό παράγραπτο δικαίωμα το κάθε ργαζόμενου νθρώπου.

ποιος, λοιπόν, χει πό τήν δικαιοδοσίαν του ργαζόμενους νθρώπους, ς προσέξει πολύ νά μοίβει τούς ργάτες του, τούς παλλήλους τούς πηρέτες του μέ μέτρο τήν νθρώπινη καί θεία Δικαιοσύνη.

            ποος μως δέν θέλει νά συμμορφωθε μέ τήν προσταγή ατή τς Δικαιοσύνης, ς γνωρίζει τι δέν μπορε νά  δικε τούς ργάτες του χωρίς συνέπειες. Καί ν ο δικημένοι ργάτες δέν καταφύγουν στούς νθρώπινους νόμους, γιά νά διεκδικήσουν τά δικαιώματά τους, θά χει νά κάνει μέ τό ζωντανό, ληθινό καί δίκαιο Θεό, πού εναι προστάτης τν δικουμένων (ακ. ε΄ 4)

Τό Θεόσδοτο δικαίωμα τς μοιβς καί το μισθο πιβάλει καί στούς διους τούς ργαζόμενους ρισμένες ποχρεώσεις. Ο ποχρεώσεις ατές  ναφέρονται στή συνετή καί ντιμη διαχείριση το μισθο τς μοιβς τς ργασίας τους. Τά λόγια του Χριστοῦ καί τν ποστόλων, πού ναφέραμε προηγουμένως, μιλνε γιά μετρημένη καί χι λόγιστη χρησιμοποίηση το δικαιώματος τς μοιβς. ννοον τι θά χρησιμοποιήσει κανείς τό μισθό του, πού εναι βουτηγμένος στόν δρώτα καί τό αμα του, γιά τήν ξιοπρεπή ἐπιβίωσή του γιά τήν καλή συντήρηση τς οκογένειάς του, καί χι γιά μία ζωή σπατάλης καί ψυχοσωματικς φθορς.

Καί δ πρέπει νά πογραμμισθε μεγάλη εθύνη τν μισθοσυντήρητων καί μειβόμενων ργατν καί παλλήλων. Διότι, διαίτερα σήμερα, πού ο μοιβές τν τεχνιτν καί ργατν εναι ψηλές  συνάμα μως καί σπάνιες, παρατηρεται δυστυχς, νας συλλόγιστος καί παραδέκτος διασκορπισμός χρημάτων κ μέρους τν ργαζομένων σέ δαπανηρές γορές, σέ καθημερινές λονύχτιες διασκέδασεις σέ μεθύσια καί σωτίες. Καί ατά, τή στιγμή πού νας λικιωμένος πατέρας μία ρρωστη μητέρα χει μεση νάγκη περιθάλψεως μία λόκληρη οκογένεια στερεται κόμη καί τά πιό βασικά γιά νά ζήσει.

            Ἤ κατοικοῦν σέ νθυγιεινές καλύβες σέ νήλεια  πόγεια. Τό θεο καί νθρώπινο δικαίωμα το μισθο καί τς μοιβς ποχρεώνει καί τόν ργοδότη καί τόν ργαζόμενο. Καί ο δύο εναι πεύθυνοι μπροστά στό Θεό. πρτος γιά τό τί δίνει στόν ργάτη του καί δεύτερος γιά τό πῶς χρησιμοποιε τόν ερό μισθό του. Καί ο δύο θά λογοδοτήσουν τελικά μπροστά στό Δίκαιο Κριτή.!!!