logo


Κήρυγμα Κυριακῆς 5 Φεβρουαρίου 2017

Τελώνου καί Φαρισαίου

(Λουκᾶ ιη΄ 10-14)

 

Στούς δύσκολους καί πικίνδυνους καιρούς πού ζομε νθρωπος χρειάζεται κάποιο στήριγμα. Στήν στάθεια καί ρευστότητα τν καταστάσεων καί τν πεποιθήσεων τς σημερινς ποχς χει νάγκη πό σταθερότητα καί σφάλεια. Καί γιά νά προχωρήσει χριστιανός ντίθετα πρός τό ρεμα καί τό κῦμα τς σύγχρονης θικς κρίσεως, χρειάζεται μπνευση καί δύναμη. Γιά λα ατά μᾶς μιλάει σήμερα πόστολος Παλος.

Σκέψου ατούς πού μπόρεσαν!

 Ατούς πού μειναν σταθεροί καί κλόνητοι στίς ρχές το Εαγγελίου το Χριστο! Πραγματικά! σχυρό κίνητρο γιά τήν μμονή στή χριστιανική πίστη καί ζωή εναι σκέψη τν πρωτοπόρων, τν χριστιανν πού ζησαν πρίν πό μᾶς καί γωνίστηκαν πρίν πό μᾶς. Τιμόθεος, στόν ποο ναφέρεται ποστολική πιστολή, εχε μπροστά του τό παράδειγμα το Παύλου καί τν λλων ποστολν καί χριστιανν. μες σήμερα χουμε γύρω μας « νέφος μαρτύρων » καί ρώων της Πίστεως. διαίτερα μες ο ρθόδοξοι λληνες χουμε ζωντανά τά κατορθώματα τν πατέρων μας, νωπά τά αματα τν ναρίθμητων μαρτύρων τς Πίστεως. Καί οπέτρες  κόμα τς λλάδος κραυγάζουν γιά ατή τήν πραγματικότητα καί τό χμα της μοσχοβολάει πό τό αμα τν μεγάλων καί γίων ατν πάρξεων...

Ατά κριβς τά παραδείγματα, ατές τίς ραῖες μορφές τν χριστιανν προγόνων μας πρέπει νά θυμόμαστε. Νά ναπολομε στή σκέψη μας τούς χριστιανούς γωνιστές, πού επαν χι στήν μαρτία, πού ταν συμβίβαστοι στίς ρχές τους, πού πορεύθηκαν ντίθετα στό ρεμα το κακοῦ. Ατούς πού προτίμησαν νά λιθοβολήθουν, νά γίνουν τροφή τν λιονταριν, νά σφαγον, νά πυρποληθον, παρά νά προδώσουν τήν πίστη το Χριστο καί νά συμμορφωθον πρός τό νομο καί μαρτωλό περιβάλλον τους.

     Ατή ζωντανή ναπόληση τς ζως καί το γώνα τν ρώων καί μαρτύρων τς Πίστεως θά μς μπνέει καί θά μς δίνει δύναμη γιά νά μείνουμε καί μες σταθεροί καί κλόνητοι στόν μορφο δρόμο το Θεο.

Μελέτα τόν αώνιο λόγο το Θεο!

μμονή μως στίς χριστιανικές ρχές χρειάζεται καί δύναμη, πως επαμε. Τί δηλώνει κριβς ατή προσφέρει ζωντανή παφή το νθρώπου μέ τόν αώνιο λόγο το Θεο. Ατό τονίζει στή συνέχεια τς σημερινς περικοπς πόστολος: « Τά ερά γράμματα, Τιμόθεε, πού σέ δίδαξε γία μητέρα σου πό μικρό παιδί, θά σοῦ δίνουν τή δύναμη νά πετύχεις τή σωτηρία πού προσφέρει Χριστός ».

     Κάθε μέρα καί κάθε ρα βρισκόμαστε μέσα στή δίνη τς  σύγχρονης ζως. Τά μαζικά μέσα πικοινωνίας, τό τυπωμένο χαρτί, τό ραδιόφωνο, τηλεόραση, χουν μεταβληθε σέ δασκάλους, πού                 « διδάσκουν » συνήθως τίς πιό πίθανες καί κάποτε πιό παράδεκτες πόψεις γιά τό νόημα τς ζως το νθρώπου, γιά τήν τιμιότητα καί τή σωφροσύνη, γιά τή γυναίκα καί τό γάμο, γιά τό τομο καί τό κοινωνικό σύνολο. Πς λοιπόν θά μπορέσουμε νά ντιμετωπίσουμε ατή τή σύγχυση; Ποιός θά μς βοηθάει γιά νά κρίνουμε καί νά λέγχουμε σωστά ατές τίς δέες καί τίς ντιλήψεις; Μόνο   λάθητος λόγος το Χριστο, πού εναι μοναδικός δηγός το νθρώπου. Γιατί μόνο Χριστός καί λόγος το εναι « δός καί ληθεία καί ζωή »(ωάν. ιδ’, 6). παφή μας μέ τόν αώνιο λόγο τς γίας Γραφς θά μς κρατ σάλευτους στό δρόμο τς λήθειας καί στό γιο θέλημα το Θεο. Γιατί λόγος το Θεο πως μς επε Κύριος εναι πέτρα, πάνω στήν ποία μπορε νθρωπος νά χτίσει στέρεο  καί μετακίνητο τό οκοδόμημα τς χριστιανικς ζως. Τό Εαγγέλιο το Χριστο εναι τό δυνατό φς τς λήθειας, πού διώχνει τό πυκνό σκοτάδι τς πλάνης καί τς ψευτις.

κενο πομένως πού χρειάζεται εναι μελέτη τς γίας Γραφς. δίως τς Καινς Διαθήκης. χεις, δελφέ μου, τό ερό ατό βιβλίο στό σπίτι σου; Καί ν τό χεις, τό μελετς συχνά, σήμερα μάλιστα πού κυκλοφόρησε κδόσεις μέ μεταφρασμένο καί ρμηνευμένο κείμενο ; ς μήν πατώμαστε. Χωρίς τό φωτισμό καί τή δύναμη το λόγου το Θεο κανένας δέν μπορε νά ζήσει τή χριστιανική ζωή καί νά γίνει ληθινός χριστιανός.

     δελφοί μου! Διασχίζουμε καί μες τό ρμητικό ποτάμι τς ζως. Σκοπός μας, νά φθάσουμε στήν ντίπερα χθη, στή Βασιλεία τν Ορανν. ς προχωρομε χωρίς φόβο, δίνοντας νας τό χέρι του στόν λλο. τσι θά περάσουμε καί μες τό « ποτάμι τς ζως », πως τόσοι καί τόσοι πρίν πό μᾶς, πού βρίσκονται τώρα κε, στήν ντίπερα χθη….. Εναι ο δελφοί μας, ο πατέρες μας, ο μάρτυρες, ο γιοί μας, καί πρτος πό λους διος Κύριός μας! Μς βλέπουν, μς παρακολουθον, μς περιμένουν καί προσεύχονται γιά μᾶς!

ς προσηλώνουμε τό βλέμμα μας κε ψηλά. ς μήν κοιτμε τό θολό ρεμα το ποταμο πού περνάει χαμηλά κάτω πό τά πόδια μας….. πάνω καί ψηλά τά βλέμματά μας! Καί στά ατιά το καθενός μας ,ς  ντηχε  ποστολική  προτροπή: Παιδί μου, κράτησου γερά καί προχωρ. Μέχρι τέλους!