logo


Κήρυγμα Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω

Α’ Κορινθίους  η΄, 8-θ΄,2)

 

ξία το νθρώπου.

νθρωπος, στήν ποχ μας, χει χάσει τν ξία του. χει γίνει να « ντικείμενο νευ ξίας ». πολογίζεται μόνο μέ ὅ, τι χει κα χι μέ ὅ, τι εναι. Δὲν λαμβάνεται δηλαδ πόψιν  τόσο προσωπικότητα το κάθε νθρώπου, σο τ σωματικ του προσόντα λικς του πλοτος κα παραγωγικ καταναλωτικ του κανότητα.

πόστολος Παλος μως στή σημεριν περικοπ τονίζει, τι νθρωπος μ τν λεύθερη προσωπικότητα του, τν ξιοπρέπεια του κα τν αώνιο προορισμ του εναι ὅ, τι πι πολύτιμο πάρχει στὸν κόσμο τοτο.

Χριστς θυσιάστηκε γιὰ ατόν!

Στὴν ρχαία κκλησία τς Κορίνθου πῆρχαν μερικο « σθενες δελφοί », ποὺ θεωροσαν μαρτία νὰ τρνε κρέας π ζώα ποὺ εχαν προσφερθε θυσίες  σ εδωλολατρικος θεούς. λλοι  μως, μ γιέστερη  συνείδηση, τρωγαν τ κρέας ποὺ γόραζαν, χωρς καμία διακρίσ πιφυλάξ. Μ ποιὸ λοιπν κριτήριο πρεπε νὰ ντιμετωπιστε τ ζήτημα ατό;

     Τ κριτήριο εναι νθρωπος « σθενν δελφς » κα χι τ κρέας, λέγει πόστολος. Δὲν χει δηλαδ σημασία τ νὰ φᾶμε κρέας χι. Σημασία κα ξία χει δερφς μας. δ ξία του συνίσταται στὸ τι γι’ ατν κα τ σωτηρία του « Χριστς πέθανεν » κα χυσε τ πολύτιμο αμα Του. συλλογισμς ατς το ποστόλου μᾶς βοηθάει στὴν νακάλυψη τς ξίας το νθρώπου.

     Εστε πατέρας κα μητέρα; Σκεφτήκατε πὼς πολυτιμότερος θησαυρός ποὺ χετε στὸ σπίτι σας δὲν εναι οἱ λεκτρικς συσκευς οτε τ πιπλα τ ατοκίνητο, λλ τ παιδι σας. Διότι ατ εναι κα παιδι το Θεο κα κληρονόμοι τς βασιλείας Του. πάλληλος, ργάτης, δοκαθαριστής, νθρωποι δηλαδ πλν παγγελμάτων δὲν εναι « κατώτερης » ποιότητας. λοι οἱ νθρωποι χουν τν δια ξία, διότι γιὰ λους κα τν καθένα ξεχωριστ « πέθανε Χριστς ». λοι χουν προσωπικότητα, ξιοπρέπεια κα αώνιο προορισμό. λοι ο νθρωποι εναι εκόνες το Θεο κα δελφο το Χριστο. Γι’ αυτ κα πρέπει να σεβόμαστε πόλυτα τν προσωπικότητα τους. Νὰ τος τιμομε σν εκόνες το Θεο κα νὰ τος γαπάμε σν δελφος το Χριστο.

ξίζει κάθε θυσία γι’ ατόν.

     ναγνώριση μως τς ξίας το νθρώπου πρέπει νὰ ποδεικνύεται χι μόνο μ λόγια, λλ κα μ μπρακτες κδηλώσεις γάπης ποὺ πρέπει νὰ φθάνει μέχρι τή θυσία. Κύριος ησος Χριστός δὲν δίστασε νὰ θυσιαστε κα νὰ χύσει τ τίμιο αμα Του χάρ τς σωτηρίας το νθρώπου.

     Ἀπόστολος Παλος, σν πόστολος το Χριστο, εχε σφαλς πολλ δικαιώματα. Τ θυσιάζει μως λα γιὰ νὰ κερδίσει κα δηγήσει στ σωτηρία σο τ δυνατν περισσοτέρους νθρώπους. Τ διο  πρέπει νὰ κάνει κα κάθε χριστιανός. Νὰ θυσιάσει κάτι π τ δικαιώματά του χάρ τν δερφν Του.

     Στὴν ποχ μας, οἱ νθρωποι λων τν τάξεων κα λικιν διεκδικον τ δικαιώματά τους. Δυσκόλα μως εναι διατεθειμένος κανες νὰ θυσιάσει κάτι π τ προσωπικ του δικαιώματα χάρ τν λλων. Κα δῶ εναι μεγάλη ντινομία το σύγχρονου νθρώπου. ταν πρόκειται γιὰ τν αυτ του τ θέλει λα δικ του. ταν μως προκεται γιὰ τος λλους, τότε τ νδιαφέρον του μαραίνεται κα καρδία του στενεύει. Γιὰ τος λλους δὲν περισσεύει τίποτα σχεδν τίποτα. Κα μως γιὰ τ συνάνθρωπο μας ξίζει κάθε κόπος κα κάθε θυσία.

     Γιὰ ατ χρειάζεται σ λους μας μία γωγ γάπης κα θυσίας γιὰ τος λλους. π παιδι πρέπει νὰ διδασκόμαστε χι μόνο τν διεκδίκηση, λλ κα τ θυσί τν δικαιωμάτων μας, προκειμένου νὰ ξυπηρετήσουμε κα βοηθήσουμε τος δελφος μας. π μικρς πρέπει νὰ μαθαίνει καθένας μας, τι δὲν θ ζήσει μόνος του στὸν κόσμο, λλ νάμεσα κα μαζ μ τος λλους συνανθρώπους του. κκλησία, τ σχολεο, τ σπίτι, τ ργοστάσιο εναι ο χροι μέσα στοὺς ποίους πρέπει νὰ μαθαίνουμε τ μεγάλο μάθημα τς κοινωνικς λληλεγγύης, τς χριστιανικς συναδέλφωσης κα γάπης. γωισμς κατομισμς το καθενς μας θ περνικηθεῖ, ταν μικρο κα μεγάλοι φοιτον στὸ σχολεο τς γάπης το Ἰησοῦ Χριστο.

     λλ κα θέση μας στὴν αωνιότητα, πως μᾶς βεβαιώνει Κύριος στὸ  σημεριν ερ Εαγγέλιο, θ ξαρτηθε π τ θέση ποὺ πήραμε δῶ στ γ πέναντι στὸ συνάνθρωπό μας, στὸν δερφ το Ἰησοῦ Χριστο: « φ’ ὅσον ποιήσατε ν τούτων τν δελφν μου τν λαχίστων, μο ποιήσατε », θ διακηρύξει τότε θεος Κριτής. Τ λλο θέλουμε γιὰ νὰ καταλάβουμε, τι νθρωπος εναι ὅ, τι πι πολύτιμο πάρχει στὸν κόσμο, τώρα κα στὴν αωνιότητα;