logo


Κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς

(Ρωμαίους ιγ΄, 11-ιδ΄, 4)

 

πό τό σκοτάδι στό φς

πιό μεγάλη ντίθεση στή ζωή τς φύσεως εναι ατή πού παρατηρεται νάμεσα στή μέρα καί τή νύχτα, νάμεσα στό φς καί στό σκοτάδι.   δια καί σως μεγαλύτερη ντίθεση παρατηρεται καί στή  πνευματική καί θική ζωή το νθρώπου. Γιά τήν ντίθεση ατή, καθώς καί τήν πέρβαση της κάνει λόγο πόστολος Παλος στή σημερινή περικοπή.

νύχτα τς ντροπς καί το θανάτου.

πόστολος, μιλώντας, γιά τίς κδηλώσεις τν νθρώπων τς σωτίας καί μαρτίας τίς νομάζει « ργο το σκότους », γιατί ραγε;

     Διότι, σάν ργα ντροπς καί ψυχοσωματικο θανάτου πού εναι, γίνονται συνήθως κρυφά καί μέσα στό σκοτάδι τς νύχτας: ο κλοπές, τά  σεμνα φαγοπότια καί διασκέδασεις, οἱ ασχρές  καί νήθικες πράξεις καί τά γκλήματα, πραγματοποιονται κάτω πό τό πέπλο τς νύχτας. Εναι χαρακτηριστικό, τι στούς χώρους, που διαπράττονται διάφορες ασχρότητες, ετε λαττώνουν τό φωτισμό ετε σβήνουν καί καταστρέφουν τελείως τά φωτιστικά σώματα. Μέ τόν τρόπο ατό βεβαιώνουν τι ο πράξεις τούς εναι πραγματικά « ργα σκότους ».

Καί κάτι λλο κόμη. νύχτα δόθηκε πό τό δημιουργό γιά νά ναπαύεται νθρωπος πό τούς κόπους τς μέρας. Εναι καί ατό μία κόμη διαφορά πού διακρίνει τόν νθρωπο  πό τά ζα. Τήν περιγράφει πολύ ραία Δαβίδ στόν προοιμιακό  ψαλμό (103, στ. 20-21): ν νθρωπος ργάζεται τήν μέρα καί ναπαύεται τή νύχτα, τά γρια  κυρίως θηρία  ναπαύονται τή μέρα καί τή νύχτα φροντίζουν γιά τή διατροφή τους.

Τή  φυσική  ατή τάξη στή ζωή το νθρώπου τή διαταράσσει μαρτία. Ο νθρωποι πού ποκύπτουν καί ποδουλώνονται στά διάφορα πάθη μοιάζουν πιά μέ τά γρια θηρία : ζον καί κινονται κυρίως τή νύχτα. Περιμένουν νά πέσει τό σκοτάδι τς νύχτας γιά νά ρχίσουν τά νομα καί μαρτωλά ργα τους, τά « ργα το σκότους ».

    Πόσο ελικρινής εναι λόγος το Θεο! Παρουσιάζει τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τς ζως πως κριβς εναι. Ο νθρωποι συνήθως παραποιον καί διαστρέφουν τήν πραγματικότητα. Τήν νύχτα  τή λένε μερά  καί τή μέρα νύχτα. Γιαυτό δέν εναι δύσκολο νά κούσει κανείς, τι χωρίς θικούς φραγμούς ζωή εναι « λευθερία »,        « πρόοδος » καί « ξέλιξις », τι πιστία, θεΐα, ρθολογισμός κ.λ.π. εναι  « φτα » το σύγχρονου πολιτισμο, ν πίστη καί εσέβεια τν παλαιότερων ποχν ταν « σκοταδισμός »!

τι μως καί νά λένε ο νθρωποι, πραγματικότητα δέν λλάζει. Τά ργα τς πιστίας καί τς μαρτίας εναι « ργα το σκότους ».

  μέρα το φωτός καί τῆς ζως.

    νύχτα μως δέν διαρκε παντοτινά. ρχεται στιγμή πού τό πιό πυκνό σκοτάδι τό διαδέχεται τό φς τς αγς. Τό φς τς μέρας. μέρα νικάει τή νύχτα. Τό φς τς μέρας εναι  νίκη  καί πέρβαση τς νύχτας.

Τήν εκόνα ατή μεταφέρει πόστολος Παλος στήν πνευματική ζωή καί λέει: « νύχτα προχώρησε πολύ. μέρα πλησιάζει ». Καί πως, κάθε πρωί, βγάζουμε τά νυχτερινά μας ροχα καί φορμε τά ροχα τς μέρας, τσι ς γκαταλείψουμε ριστικά τά « ργα το σκότους  » καί ς φορέσουμε τά φωτεινά « ργα τς ρετς ». Τό νόημα τς εκόνας ατς εναι, τι θική καί πνευματική ζωή εναι μία πλήρης καί ριστική μεταβολή καί λλαγή ζως. Εναι μία τελείως διαφορετική ζωή σο μέρα πό  τή νύχτα. Μία κατάσταση πού τή χαρακτηρίζουν ντελς καινούργια στοιχεα, πως εναι τό φς, ζωή, χαρά καί ο κδηλώσεις τς ρετς.

λλά πόστολος  γίνεται περισσότερο συγκεκριμένος. Λέει:« φορέστε σάν καθημερινό σας  ροχο τόν ησο Χριστό ». Καί μέ τή νέα ατή εκόνα θέλει νά μς πε τι δηγός καί μπνευστής τς χριστιανικς ζως εναι Ἰησοῦς Χριστός.

πως τά ροχα μς συνοδεύουν σέ λες τίς κδηλώσεις τς μέρας καί λόκληρης τῆς ζως μας, τσι ἡ παρουσία, γάπη καί σκέψη το ησο Χριστοῦ πρέπει νά μς συνοδεύουν κάθε ρα καί κάθε στιγμή τς ζως μας. Τότε κριβς τά ργα μας παίρνουν λλο νόημα. Γίνονται « ν Χριστ». Καί ταν λέμε « ργα » δέν ννοομε μόνο τίς σχετικές κδηλώσεις τς ζως, λλά καί τά ργα καί τίς πασχολήσεις τς παγγελματικς καί κοινωνικς ζως. Διότι καί ατά ταν γίνονται μέ τή πνοή το Ἰησοῦ Χριστο, φέρνουν τό ρωμα καί τήν εωδία του.

Τό τελικό συμπέρασμα το ποστόλου Παύλου : « ς συμπεριφερόμαστε μέ επρέπεια καί κοσμιότητα, πως συμπεριφέρεται κανείς τή μέρα, κάτω πό τά βλέμματα λων ». θικοκοινωνική ζωή το χριστιανο πρέπει νά εναι τέτοια, στε νά ντέχει στό φς τς μέρας.  Νά μή φοβται τό φς τς δημοσιότητος · νά κυλ μορφα, χωρίς καμιά προσποίηση μπροστά στά μάτια λων τν νθρώπων καί τν γγέλων. ζωή το χριστιανο πρέπει νά εναι τέτοια, στε νά μπορον λοι νά τή βλέπουν καί νά δοξάζουν « τόν πατέρα μν τν ν τος ορανος ». (Ματθ. ε΄, 16)