logo


 Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Κυριακή Α΄ Νηστειῶν - Ὀρθοδοξίας

(Πρός Ἑβραίους ια΄, 24-26, 32-40)

 

Στήν περιπέτεια τς εραποστολς.

            Τήν σημερινή « Κυριακή τῆς ρθοδοξίας» κκλησία μας τήν χει φιερώσει στήν ξωτερική εραποστολή. Στούς δερφούς μας, κείνους πού παρνήθηκαν τούς θησαυρούς καί τήν καλοπέραση το κόσμου καί φιερώθηκαν στή μεγάλη περιπέτεια τς διαδόσεως το Εαγγελίου στίς εδωλολατρικές περιοχές τς γῆς. ξιοι  μαθητές το Χριστο καί γνήσιοι  μιμητές τν πόστολων ο εραπόστολοι τς κκλησίας μας συνέχισαν καί συνεχίζουν τό φωτιστικό καί λυτρωτικό ργο το πρώτου καί μοναδικο εραπόστολου, το Κυρίου ησο Χριστο! ς τούς πλησιάσουμε σήμερα περισσότερο.

περνικώντας τά φυσικά καί ψυχολογικά μπόδια.

     Μωυσς  εναι βέβαια γνωστός  προφήτης καί γέτης το βραϊκο λαο. πως μως ναφέρει τό σημερινό  ποστολικό  νάγνωσμα, μεγάλος ατός γέτης περνίκησε πολλά μπόδια, προκειμένου νά φέρει σέ πέρας τήν ποστολή πού το νέθεσε Θεός:  ρνήθηκε τήν κοινωνική του ξέλιξη « ρνήσατο  λέγεσθαι υός θυγατρός  Φαραώ », ταλαιπωρήθηκε μαζί μέ τό λαό το Θεο στήν τέλειωτη δοιπορία μέσα στήν καυτή ρημο  « συγκακουχεῖσθαι τ  λαῷ το Θεο » καί δοκίμασε ναρίθμητες πογοητεύσεις πό τήν λλοπρόσαλλη συμπεριφορά το σκληροτράχηλου κείνου πλήθους. Κάθε μέρα, σέ κάθε βμα, σέ κάθε τόπο ὁ μεγάλος κενος πεσταλμένος το Θεο εχε νά ντιμετωπίσει καινούργιες καταστάσεις πό τό φυσικό περιβάλλον (ρυθρά θάλασσα, λλειψη νερο, τροφς), πό τούς χθρούς (Αγύπτιους), πό τούς δικούς του. Καί μως τίποτε πό λα ατά, οτε τά γρια καί τίθασα  στοιχεα τς φύσεως  οτε ὁ ἐξαχρειωμένος  καί  κουρασμένος λαός δέν καμψε τήν μετάκλητη πόφασή του νά λοκληρώσει τό ργο γιά τό ποο τόν καθιέρωσε Θεός.

    Τό διο σχύει καί γιά τούς χριστιανούς εραπόστολους. Δέν ξεκίνησαν ο νθρωποι ατοί γιά τό ργο τς εραποστολς χωρίς κανένα μπόδιο, χωρίς καμία δυσκολία. Εχαν πρτα νά περνικήσουν τόν αυτό τους, τίς προσωπικές, συναισθηματικές καί ψυχολογικές καταστάσεις. πρεπε νά γκαταλείψουν πρόσωπα, νά παρνηθον συνθκες ζως,  νά ποτινάξουν στόν έρα κοινωνικές  καριέρες. πρεπε, πρεπε... Καί μως τίποτε τελικά δέν στάθηκε πραγματικό μπόδιο στή κλήση  το Θεο νά κηρύξουν τό Εαγγέλιό του σέ ξένες καί μακρινές χρες.

     κκλησία τς λλάδος χει καί σήμερα μερικούς φιερωμένους νθρώπους στό ργο τς ξωτερικς εραποστολς. Βρίσκονται ατή τή στιγμή στήν φρική καί τήν πω νατολή. Ατό εναι κάτι πού λοι πρέπει νά γνωρίζουμε. λλά καί κάτι κόμα πιό πολύ: λοι πρέπει νά τούς σκεπτώμαστε καί νά συμπαραστεκόμαστε στή ζωή, στά προβλήματά τους καί στό ργο τους. Εναι δερφοί  μας! Εναι καί ατοί  νθρωποι μέ λα τά προβλήματα καί τούς κινδύνους πού ναφέραμε πιό πάνω.

καθημερινή προσευχή μας γιά ατούς εναι τό πρτο καί κύριο χρέος μας πέναντί τους. συμβολή μας πειτα μπορε νά κδηλωθε μέ πολλούς τρόπους ρχίζοντας μέ τήν καλλιέργεια εραποστολικς συνειδήσεως καί εθύνης.

     Εναι λήθεια τι μες ο ρθόδοξοι ντιμετωπίζουμε τόν κίνδυνο τς « ατάρκειας » καί το πομονωτισμο. ασθηση τι « τά χουμε λα » ρθόδοξη πίστη, παράδοση, ξαίσια λατρεία, δημιουργε συνήθως τήν τάση τς ατοϊκανοποίησης  ν χι , πολλές φορές, τς πάρσεως. τάση μως ατή ντί νά μς νοίγει, συνήθως μς κλείνει καί μς περιορίζει στόν αυτό μας, στόν « τόπο μας », στήν « νορία μας », στήν   « κκλησία μας ». σύγχρονη, ξάλλου,  ζωή τς εημερίας καί τς καλοπέρασης  ρχεται νά μαράνει  καί νά θανατώσει κάθε σκίρτημα προσφορς στούς λλους, πού συνεπάγεται αταπάρνηση, προσωπική θυσία, κόπο καί μόχθο.

     ν πομένως φήσουμε τά πράγματα πως χουν, εναι βέβαιο πώς θά εναι δύνατο νά μιλμε γιά εραποστολή στούς σημερινούς καιρούς (πρέπει δέ νά μολογήσουμε τι καί σημερινή εραποστολική προσπάθεια τς κκλησίας μας εναι πολύ πολύ περιορισμένη).

    διαπίστωση ατή πογραμμίζει τό χρέος λων μας γιά τήν καλλιέργεια τς εραποστολικς συνειδήσεως τν  μελν  τς κκλησίας μας. Ο ρθόδοξοι λληνες, πό μικροί, στό σπίτι, στό σχολεο, στήν νορία, πρέπει νά ρχίσουμε νά σχηματίζουμε συνείδηση καί φρόνιμα εραποστολς.

          φυσική γάπη τν λλήνων γιά τή θάλασσα τούς μπνέει καί τούς δημιουργε τούς πιό μορφους χρωματισμούς « πό τήν κούνια » τους κόμη.   γάπη ατή γίνεται προσανατολισμός  ζως καί δημιουργε τόν Οκουμενικό λληνισμό.

     Στόν διο σως καί σέ μεγαλύτερο βαθμό πρέπει νά μπνέει τούς λληνες ρθόδοξη πίστη τους. Γιατί εναι μία « πίστη », να μήνυμα ζως πού ξίζει νά γνωρίσει λόκληρη οκουμένη. κκλησία μας θεωρητικά εναι « Μία, γία, καθολική (δηλαδή οκουμενική) καί ποστολική ». Χρειάζεται μως νά βρεθον ο γενναες κενες ψυχές πού θά κάνουν τό ραμα ατό πραγματικότητα · πού θά συμβάλουν δηλαδή στήν παγκόσμια ξάπλωση τς ρθοδοξίας. Καί ποιοί λλοι μπορε νά εναι ατοί, παρά ο ρθόδοξοι λληνες πού γεννήθηκαν καί γαλουχήθηκαν « πό βρέφους » μέ τά για νάματα τς ρθοδόξου Πίστεως καί ζως.