Μετάνοια, καρπός μεγάλης ἀγάπης πρός τόν Θεό
(ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ-27 Ἀπριλίου 2016)
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Οἱ τέσσερεις Εὐαγγελιστές ἀναφέρουν ἕνα περιστατικό μέ μία γυναῖκα πού ἀλείφει μέ μῦρα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Οἱ Ματθαῖος (κστ΄ 6-13) καί Μᾶρκος (ιδ΄ 3-9) περιγράφουν τό ἴδιο περιστατικό πού συμβαίνει τό βράδυ τῆς Μεγάλης Τετάρτης πού ὁ Κύριος παρακάθεται μέ τούς Μαθητές Του σέ δεῖπνο στήν Βηθανία στό σπίτι τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ. Δέν ἀναφέρουν τό ὄνομα τῆς γυναῖκας οὔτε τήν ποιότητά της, ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός.
Ὁ Ἰωάννης (ιβ΄ 1-8) γράφει ὅτι ἡ γυναῖκα ἦταν ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου καί ὅτι στό δεῖπνο παρεκάθετο καί ὁ Λάζαρος μέ τίς ἀδελφές του.
Καί οἱ τρεῖς (Ματθαῖος, Μᾶρκος, Ἰωάννης) ἀναφέρουν τήν ἀντίδραση τῶν μαθητῶν γιά τήν «σπατάλη» αὐτή πού ἀνέχθηκε ὁ Κύριος καί τήν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου.
Ὁ Λουκᾶς (ζ΄ 36-50) διηγεῖται τό ἴδιο περιστατικό πού συμβαίνει σέ διαφορετικό χρόνο, ὄχι δύο μέρες πρίν τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν Καπερναούμ στήν ἀρχή τῆς δημοσίας δράσεώς Του. Ὅτι ὁ οἰκοδεσπότης ἐλέγετο Σίμων καί ἦτο Φαρισαῖος. Δέν ἀναφέρει τό ὄνομα τῆς γυναικός, ἀλλά ὅτι ἦταν πόρνη.
Ὁ Λουκᾶς παραθέτει καί τόν διάλογο πού διεξήχθη μεταξύ τοῦ Κυρίου καί τοῦ Σίμωνος, ἐπειδή ὁ Σίμων βλέποντας τήν ἐνέργεια τῆς γυναίκας διερωτήθη γιατί ὁ Κύριος ἐπιτρέπει σέ μία πόρνη γυναίκα νά τόν ἀγγίζει. Ἀγνοεῖ τήν κατάστασή της. Ἄν τήν ἀγνοεῖ δέν μπορεῖ νά εἶναι προφήτης. Δικαιολογοῦσε μέ τήν ἀμφιβολία τήν δυσπιστία του καί τήν ἀπόρριψη τοῦ Κυρίου.
Ὁ Κύριος δέν ἄφησε ἀσχολίαστες τίς σκέψεις τοῦ Φαρισαίου καί ἐξηγεῖ γιατί ὄχι μόνο ἀποδέχθηκε τήν ἐνέργεια τῆς γυναίκας καί τήν ἴδια τήν γυναῖκα, ἀλλά καί γιατί της συγχώρησε τίς ἁμαρτίες της.
Στήν Ἀκολουθίαα τοῦ Ὄρθρου οἱ ὕμνοι ἀναφέρονται στό περιστατικό τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου περί πόρνης γυναικός ἐνῷ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα διηγεῖται τό περιστατικό τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου.
Ὁ Φαρισαῖος κάλεσε τόν Κύριο σέ δεῖπνο ἀλλά παρέλειψε νά προβεῖ σέ συγκεκριμένες ἐνέργειες τιμῆς πρός τόν προσκεκλημένο του, ὅπως προεβλέπετο ἀπό τόν Ἰουδαϊκό Νόμο νά τοῦ πλύνει τά πόδια, νά τοῦ δώσει ἀσπασμό καί νά τοῦ ἀλείψει μέ λάδι τό κεφάλι του.
Ὁ Κύριος ἐλέγχοντας τον γιά τίς παραλείψεις του πού ἦταν ἀδιανόητες γιά ἕνα Φαρισαῖο ἀπεκάλυψε ὅτι αὐτή ἡ ὑποτιμημένη γι’ Αὐτόν συμπεριφορά ὀφειλόταν ἐπειδή δέν ἀγαποῦσε, δέν σεβόταν, δέν πίστευε στόν Κύριο.
Πόσοι ἀλήθεια σήμερα διακατέχονται ἀπό τίς ἴδιες σκέψεις καί συμπεριφορές ἀπέναντι στόν Κύριο.
Ἡ πόρνη γυναῖκα ἀντίθετα ἀκολούθησε ἄλλη διαδρομή ἀπ’ αὐτή τοῦ Φαρισαίου σεβάσθηκε τόν Κύριο, πίστεψε σ’ Αὐτόν, μετανόησε γιά τήν βορβορώδη ζωή της, αἰσθάνθηκε εὐγνωμοσύνη καί ἔλαβε τήν ἄφεση τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν της.
Ἔτσι ἡ πίστη της τήν ἔσωσε ἡ ἀγάπη της τήν ὁδήγησε στήν μετάνοια κι ἔγινε παράδειγμα μετανοίας καί σωτηρίας.
Ὁ Κύριός μας πού δέχεται τῶν ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοια ἐνῷ ἀντίθετα ἀποκρούει τήν Φαρισαϊκή ὑποκριτκή νοοτροπία ἐκείνων, πού δέν αἰσθάνωνται καμία εὐγνωμοσύνη πρός τόν Φιλάνθρωπο Κύριο, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι δέν ὀφείλουν στόν Θεό τίποτε.
