logo


ΑΛΛΟΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ
Β´
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί ῾Υμηττοῦ
κ. Δανιήλ

Ο θρησκευτικός συγκρητισμός ἐπέφερε ἀλλοίωσιν εἰς τήν περί Θεοῦ ἀντίληψιν τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας. Ἔτσι πολλοί, τῶν ὁποίων ἡ σκέψις καί τό φρόνημα ἔχουν ἐπηρεασθεῖ καί διαβρωθεῖ ἀπό διάφορες ἐξωχριστιανικές διδασκαλίες, πιστεύουν καί ὁμολογοῦν τά ἑξῆς σχετικῶς μέ τήν περί Θεοῦ ἀντίληψιν καί πίστιν των:

Πολλοί δέχονται, ὅτι ὑπάρχει ἕνας Θεός μέ πολλά ὀνόματα. Τόν ἕνα Θεόν ἐμεῖς μέν τόν ὀνομάζομεν Ἰησοῦν Χριστόν, ἄλλοι Ἀλλάχ, ἄλλοι ἄλλως πως καί ὁ καθένας ἔδωσε εἰς τόν Θεόν ἕνα ὄνομα. Κατά βάσιν πρόκειται περί τοῦ ἰδίου Θεοῦ. Ἔτσι νομίζουν. Διότι ὅλα αὐτά δέν εἶναι διδασκαλίες τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας. Ἄλλα μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας περί Θεοῦ. Ἰδού αὐτά:

1. Ἡ ὀρθόδοξος θεολογία διδάσκει, ὅτι ὁ Θεός βεβαίως εἶναι ἕνας. Αὐτός δέ ὁ ἕνας Θεός εἶναι Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, Ο ΠΑΤΗΡ Ο ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Αὐτός δέ ὁ ἕνας Θεός δέν ταυτίζεται μέ τόν «Θεόν» τῶν Μωαμεθανῶν, τῶν Βουδδιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν καί μέ οἱονδήποτε ἄλλον «Θεόν» τόν ὁποῖον κηρύττουν ἄλλα θρησκεύματα. Οἱ «Θεοί» αὐτοί εἶναι ἀνύπαρκτοι. Εἶναι ἕνας ὁ ἀληθινός Θεός καί αὐτός εἶναι Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ. Αὐτόν τόν Θεόν ἐκήρυξαν οἱ Προφῆτες. Αὐτόν τόν Θεόν ἐφανέρωσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός διακηρύττων «αὕτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰω. ιζ´ 3). Τό ὄνομα αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἅπλωσαν εἰς τίς ἀκοές τῶν ἀνθρώπων οἱ θεοκήρυκες ἀπόστολοι. Διά Αὐτόν τόν Τριαδικόν Θεόν ἐθυσίασαν τήν ζωήν των οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας παλαιότεροι καί νεώτεροι. Τήν πίστιν εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν ἐστήριξαν εἰς τίς Συνόδους οἱ θεοφόροι Πατέρες. Εἰς τό ὄνομα Αὐτοῦ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἐμεῖς ἐβαπτίσθημεν. Διά τοῦ Βαπτίσματος καί τῶν λοιπῶν Ἱερῶν Μυστηρίων ἀπεγράφημεν ὑπήκοοι τῆς Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

2. Κατά τήν ὀρθόδοξον διδασκαλίαν ὁ Θεός δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη καί ἀπροσδιόριστη ἔννοια. Ὅταν ὁμιλοῦμεν περί Θεοῦ ἐννοοῦμεν τόν Τριαδικόν Θεόν. Ὁ Θεός κατά τήν ἄποψιν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κοινωνία προσώπων. Ἡ Ἐκκλησία μας ὁμολογεῖ ὁλόκληρον τήν Ὀρθόδοξον πίστιν εἰς τόν Ἕνα καί Τριαδικόν Θεόν μέ τόν ὑπέροχον ὕμνον τῆς Πεντηκοστῆς:

«Δεῦτε λαοί,
τήν τρισυπόστατον θεότητα προσκυνήσωμεν,
Υἱόν ἐν τῷ Πατρί, σύν Ἁγίῳ Πνεύματι.
Πατήρ γάρ ἀχρόνως ἐγέννησεν Υἱόν,
συναΐδιον καί σύνθρονον,
καί Πνεῦμα Ἅγιον ἦν ἐν τῷ Πατρί,
σύν Υἱῷ δοξαζόμενον·
μία δύναμις, μία οὐσία, μία θεότης,
ἥν προσκυνοῦντες πάντες λέγομεν·
Ἅγιος ὁ Θεός
ὁ τά πάντα δημιουργήσας δι̉ Υἱοῦ,
συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἅγιος Ἰσχυρός,
δι̉ οὗ τόν Πατέρα ἐγνώκαμεν,
καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ.
Ἅγιος Ἀθάνατος,
τό Παράκλητον Πνεῦμα,
τό ἐκ Πατρός ἐκπορευόμενον,
καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον·
Τριάς Ἁγία, δόξα Σοι».

3. Αὐτόν τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν δέν τόν ἐφαντάσθημεν ἀλλά τόν ἐγνωρίσαμεν ἀφοῦ μᾶς ἀπεκαλύφθη πολυμερῶς καί πολυτρόπως εἰς προγενέστερους χρόνους ἐπ̉ ἐσχάτων δέ διά τοῦ Μονογενοῦς καί Ἀγαπητοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Τριαδικός Θεός διά τῶν θείων ἐνεργειῶν Του μᾶς ἀπέδειξεν ἐπαρκῶς, ὅτι εἶναι ὁ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ διά νά πιστεύσωμεν εἰς Αὐτόν καί νά τύχωμεν τῆς σωτηρίας τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

4. Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ ἐπίμονος τρόπος μέ τόν ὁποῖον ὁ Θεός διακηρύττει τήν ὕπαρξιν Του, τήν δύναμίν Του, τήν αἰωνιότητά Του, τήν δικαιοσύνην Του, τήν μακροθυμίαν Του καί τά ἄλλα ἰδιώματά Του.

Ἰδού μερικά χωρία:

«Ἐγώ Κύριος ὁ Θεός, τοῦτό μού ἐστι τό ὄνομα· τήν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω οὐδέ τάς ἀρετάς μου τοῖς γλυπτοῖς» (Ἡσ. μβ´ 8).

«Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί μετ̉ ἐμέ οὐκ ἔσται. Ἐγώ ὁ Θεός, καί οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σώζων». (Ἡσ. μγ´ 10β-11).

Τό πρῶτον πού ὁ Θεός ἡμῶν διεκήρυξεν ἐπί τοῦ ὄρους Σινᾶ ἦτο ἡ μοναδικότητά Του: «Ἐγώ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, οὐκ ἔσονταί σοι θεοί ἕτεροι πλήν ἐμοῦ» (Ἔξ. κ´ 2-3) Ἀπηγόρευσε δέ εἰς τόν λαόν Του νά τρέχει ὀπίσω ἄλλων θεῶν λέγων: «Οὐ πορεύεσθε ὀπίσω θεῶν ἑτέρων ἀπό τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ ὑμῶν». (Δευτ. ς´ 14)

Ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ἀπευθύνεται εἰς τόν λαόν Του καί λέγει: «Οὐ φοβηθήσεσθε θεούς ἑτέρους καί οὐ προσκυνήσετε αὐτοῖς καί οὐ λατρεύσετε αὐτοῖς, ὅτι ἀλλ̉ ἤ τῷ Κυρίῳ» (Δ´ Βασ. ιζ´ 35) Τά αὐτά ἐνετείλατο ὁ Θεός καί διά τοῦ προφήτου Ἱερεμίου λέγων: «Μή πορεύησθε ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τοῦ δουλεύειν αὐτοῖς». (Ἱερ. κε´ 6)

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τίς δύναται νά ἐπαναλάβει ὅσα οἱ ἀσύνετοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας μέ πολλά ὀνόματα. Ὅσοι ἔτσι πιστεύουν βλασφημοῦν τό ὄνομα τοῦ Μεγάλου Θεοῦ ἡμῶν τῆς ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ.


Ἄς δοῦμε καί μιά ἄλλη ἄποψι, ὅτι ὁ Θεός ἐργάζεται μέσῳ τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί τῶν ἄλλων πίστεων.

Κι αὐτή ἡ ἄποψις ἀντίκειται οὐ μόνον εἰς τήν περί Θεοῦ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί εἰς τήν περί Ἐκκλησίας καί σωτηρίας τοιαύτην.

Οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί πιστεύομεν καί ὁμολογοῦμεν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθη ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν διά νά ἀποτελέσει τήν πνευματικήν κιβωτόν τῆς σωτηρίας. Ἐάν ἦτο δυνατόν καί δι̉ ἄλλου τρόπου νά ἐπιτυγχάνεται ἡ σωτηρία, ποῖος ὁ λόγος διά νά πήξει ὁ Κύριος τήν Ἐκκλησίαν καί μάλιστα διά τοῦ ἰδίου Του αἵματος; Δέν ἦτο μάταιον καί ἀνωφελές; Ἀλλά διά τοῦτο ἀκριβῶς, ἐπειδή δέν ὑπῆρχε δυνατότης δικαιώσεως καί σωτηρίας μας ὁ Κύριος ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ̉ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». (Ἰω. γ´ 15)

Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά δικαιωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά σωθεῖ ἐκτός αὐτῆς ἀφοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν μόνον ὑπάρχει ἡ σωστική καί ἁγιαστική καί φωτιστική χάρις τῶν ἱερῶν Μυστηρίων; Ἐδῶ τό Βάπτισμα, ἡ δι̉ ὕδατος καί πνεύματος ἀνακαίνισις τῆς παλαιωθείσης ὑπό τῆς ἁμαρτίας φύσεώς μας. Ἐδῶ ὁ θάνατος τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου τοῦ φθειρομένου ἀπό τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες καί τά πάθη τῆς πονηρίας. Ἐδῶ ἡ ἀναγέννησις καί ὁ καινός ἄνθρωπος, ὁ κατά Χριστόν κτισθείς. Ἐδῶ τό Χρῖσμα καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐδῶ παρατίθεται εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, τό ἅγιον Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐδῶ ἡ τράπεζα ἡ πνευματική τῶν θείων λόγων καί τῶν γραφῶν ἡ ἀνάγνωσις. Ἐδῶ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τό λουτρόν τῆς ψυχῆς, ἡ Ἱερά Ἐξομολόγησις. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁ τίμιος γάμος καί ἡ ἔννομος συζυγία, ἡ κατ̉ οἶκον ἐκκλησία. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡ χάρις τῆς ἀφέσεως, ὁ ἁγιασμός, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή καί ἡ ἀνάστασις. Ἐδῶ εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡ λογική λατρεία καί ἡ μία χοροστασία Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων. Ἐδῶ ἡ σεμνοτάτη ἱερωσύνη ἡ ταμειοῦχος τῆς χάριτος. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν τό ὕδωρ τό ζῶν, τό ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον, τό Πανάγιον καί Ζωαρχικόν Πνεῦμα. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι τῆς θείας υἱοθεσίας καί τῆς κληρονομίας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Τήν Ἐκκλησίαν ὁ Τριαδικός Θεός ἔκαμε αἰώνιον κατοικίαν Του. Αὐτήν ἠγάπησε. Ὑπέρ αὐτῆς ἐτύθη. Αὐτήν ἐκάλεσε. Αὐτήν ἡγίασεν. Αὐτήν ἐδόξασεν. Αὐτή εἶναι ἡρμοσμένη ὡς Νύμφη εἰς Αὐτόν.

Διά τοῦ Προφήτου Ὠσηέ ὁ Τριαδικός Θεός προανήγγειλεν τόν ἀκατάλυτον καί αἰώνιον δεσμόν Του μέ τήν Ἐκκλησίαν:

«Καί μνηστεύσομαί σε ἐμαυτῷ εἰς τό αἰώνα καί μνηστεύσομαί σε ἐμαυτῷ ἐν δικαιοσύνῃ καί ἐν κρίματι καί ἐν ἐλέει καί ἐν οἰκτιρμοῖς καί μνηστεύσομαί σε ἐμαυτῷ ἐν πίστει καί ἐπιγνώσῃ τόν Κύριον ......... καί σπερῶ αὐτήν ἐμαυτῷ ἐπί τῆς γῆς καί ἐλεήσω τήν Οὐκ-ἠλεημένην καί ἐρῶ τῷ Οὐ-λαῷ-μου· λαός μου εἶ σύ καί αὐτός ἐρεῖ· Κύριος ὁ Θεός μου εἶ Σύ» (Ὠσ. β´ 21-25)

Ποῖος ὕστερα ἀπό αὐτή τήν διακήρυξι τοῦ Ζῶντος καί Ἀληθινοῦ Θεοῦ διά τήν ἐκλογήν τῆς Ἐκκλησίας ὡς τοῦ μοναδικοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται τίς φλυαρίες τῶν νεο-εποχιτῶν;


Τέλος δέ μερικοί δῆθεν πλουραλιστές εἰς τούς ὁποίους δέν ἀρέσει αὐτή ἡ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί πρός χάριν τῆς προσεγγίσεως τῶν λαῶν καί τῶν παραδόσεων, -πῶς ἄλλωστε θά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἕνωσις τῶν θρησκειῶν;- παραφράζοντες βλασφήμως τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. ιθ´ 19) λέγουν «ἀγάπα τόν Θεόν τοῦ πλησίον σου».

Ὁ Κύριος ὅμως μᾶς ἐδίδαξε ὅτι ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή Του εἶναι: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου». (Ματθ. κβ´ 37-38) Τά λοιπά εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ.