Η ΚΛΗΣΙΣ ΜΑΣ
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί ῾Υμηττοῦ
κ. Δανιήλ

   να ἀπό τά πλέον σημαντικά θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν εἶναι ἡ κλήση (ἡ πρόσκληση) πού μᾶς ἀπευθύνει ὁ Θεός. Γνωρίζομε ἆραγε, γιά ποιό σκοπό μᾶς ἐκάλεσε ὁ Θεός νά γίνωμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας; Ποιά εἶναι ἡ ἐλπίδα μας; Τί προσδοκῶμεν νά λάβωμεν ἀπό τόν Θεόν; Ποιό εἶναι αὐτό τό ἰδιαίτερο ἀγαθό, πού θά μᾶς προσφέρει ὁ Θεός μέσῳ τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας Του καί εἶναι προνόμιο, πού δέν τό ἔχουν ὅσοι δέν εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο ἀγαθό ἐπίσης δέν μποροῦν νά ἐξασφαλίσουν καί νά προσφέρουν ἄλλες πίστεις καί θρησκεῖες;

Φοβοῦμαι, ὅτι πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι εἰς θέσιν νά μαρτυρήσουν περί τῆς «ἐν ἡμῖν ἐλπίδος»[1]. Δυστυχῶς ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἀδυνατοῦν νά ἐξηγήσουν γιατί εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Νά πληροφορήσουν μετά παρρησίας καί δυνάμεως πολλῆς τούς ἄλλους γιά τόν λόγο τῆς ζωῆς των. Δέν θά ἀναζητήσωμε τά αἴτια αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας. Ἴσως ὀφείλεται εἰς ἄγνοιαν. Ἴσως εἰς ἀδιαφορίαν. Ἴσως εἰς πολλά ἄλλα.

Πάντως αὐτήν τήν ἀδυναμία καί τήν ἄγνοια ἐκμεταλλεύονται οἱ ἀνερχόμενες εἰς ἑκατοντάδες ξενόφερτες παραθρησκευτικές ὁμάδες καί ὀργανώσεις, πού δροῦν στήν πατρίδα μας καί τήν κοινωνία μας ἀσύδοτες τά τελευταῖα χρόνια. Ἔρχονται αὐτές καί προτείνουν τίς λύσεις των γιά νά καλύψουν τά οὐσιαστικά κενά. Μέ τίς βαρύγδουπες ἐπωνυμίες λειτουργοῦν οὐσιαστικῶς ὡς ἔμποροι ἐλπίδων γιά ἀνθρώπους «μή ἔχοντες ἐλπίδα»[2] , οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν ἐναγωνίως τρόπο καί τόπο γιά νά στεγάσουν τήν μετέωρη ὕπαρξι των. Ἔτσι ὅμως παγιδεύονται ἀπό ἀδίστακτες καί ἀπάνθρωπες ὀργανώσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐνδυθεῖ ἕναν ἀπατηλό μανδύα καί χρησιμοποιοῦν ὡς δόλωμα ἕνα ὅραμα ζωῆς γιά νά τούς μετατρέψουν σέ δούλους καί ὑπηρέτες τῶν συμφερόντων των. Αὐτή εἶναι ἡ πιό στυγνή τυραννία. Καί σ᾿ αὐτές τίς ὀργανώσεις ἔχει τελείαν ἐφαρμογή ὁ προφητικός λόγος τοῦ Κυρίου μας: «Καί μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δέ μᾶλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεένει»[3].

Ποιά εἶναι λοιπόν ἡ κλῆσις μας;

Σύμφωνα μέ τό κήρυγμα καί τήν μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκλήθημεν εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ. Νά γίνωμεν ἡ οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Νά γίνωμεν οἱ κατά χάριν υἱοί Του καί θυγατέρες Του, εἰς τούς ὁποίους ὁ Θεός Πατέρας θά προσφέρη κληρονομίαν τήν αἰώνιον ζωήν, τά αἰώνια ἀγαθά τῆς Βασιλείας Του, τόν ὑπεράρρητον πλοῦτον τῶν χαρισμάτων Του, τήν ὑπεράφθονον χάριν Του. Τί δέ εἶναι νά εἶσαι υἱός Θεοῦ εἰς τήν μέλλουσαν ζωήν εἶναι ἀδύνατον εἰς νοῦν ἀνθρώπου καί νά τό συλλάβη καί νά τό ἐννοήση καί νά τό ἐκφράση. Ποῖα καί πόσα ἀγαθά θά ἀπολαύση; Ποίας δόξης θά ἀξιωθῇ; Ποίας μακαριότητος καί εὐτυχίας θά εἶναι μέτοχος; Πάντως αὐτό εἶναι τό θεῖο δῶρο: Καλούμεθα νά γίνωμεν «κοινωνοί θείας φύσεως» [4] μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου. Καί σ᾿ αὐτό ἐξαντλοῦνται οἱ ἀνθρώπινες ἐπιθυμίες. Δέν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο ἀνώτερο γιά νά ἐπιθυμήση ὁ ἄνθρωπος. Καί αὐτό εἶναι τόσο ὑπέροχο, τόσο τέλειο, τόσο πλῆρες, τόσο ἀγαθό, τόσο ἅγιο, τόσο ἔνδοξο, τόση εὐτυχία, τόση μακαριότης πού δέν ὑπάρχει περοσσότερη γιά νά τήν ἐπιθυμήση, νά τήν δοκιμάση ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ἀπόλαυσις τῆς υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν εἶναι «τῶν ἐφετῶν τό ἀκρότατον».

Αὐτή τήν ἐλπίδα περιέχει ἡ κλῆσις μας. Γι᾿ αὐτήν μᾶς ἐβεβαίωσε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας. Αὐτήν τήν ἐλπίδα ἐκήρυξαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι. Γι᾿ αὐτήν τήν ἐλπίδα ἐμαρτύρησαν οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως. Αὐτήν τήν ἐλπίδα διεσφάλισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας στίς Συνόδους ἀπό τόν κίνδυνο ἀπωλείας της ἐκ τῶν αἱρέσεων. Αὐτή ἡ ἐλπίδα εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπ᾿ αὐτήν ἀντλοῦν δύναμι οἱ πιστοί. Εἶναι τό στήριγμά μας, ἡ παρηγορία μας, τό καύχημά μας, ἡ μυστική χαρά τῆς ψυχῆς μας.

Γράφει ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος: «Χριστός ἅπαξ περί ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων, ἵνα ὑμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ»5. Ἀκοῦτε αἱρετικοί, ἀκοῦτε «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», ἀκοῦτε ψευδοδιδάσκαλοι, γιατί ἔπαθε καί ἐσταυρώθη ὁ Χριστός: ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΟ. Ὄχι σέ κάποια ὀργάνωσι, ὄχι σέ κάποια ἑταιρεία. Ἀλλά στό Θεό. Μήν ἐπιτρέψετε κανέναν νά σᾶς κλέψη αὐτήν τήν ἐλπίδα. Νά ἀκυρώση αὐτή τήν κλῆσι. Μή δελεασθῆτε ἀπό ὁτιδήποτε κατώτερο «εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε»[6].

Ἡ δέ κλῆσις μας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα σκάνδαλον. Γιά ποιό λόγο ἐμᾶς καί ὄχι ἄλλους. Γι᾿ αὐτό τό σκάνδαλο τῆς ἀγάπης καί τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ ὁμιλεῖ ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος: «Βλέπετε γάρ τήν κλῆσιν ἡμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοί σοφοί κατά σάρκα, οὐ πολλοί δυνατοί, οὐ πολλοί εὐγενεῖς. Ἀλλά τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ, καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά, καί τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τά μή ὄντα, ἵνα τά ὄντα καταργήσῃ»[7]. Ὁ ἴδιος ἀλλοῦ ἐξηγεῖ τό σκάνδαλον τῆς ἐκλογῆς μας. Αὐτή ἡ κλῆσις ὀφείλεται εἰς τήν ἰδικήν Του πρόθεσιν καί χάριν. Αὐτός μᾶς ἔσωσεν. Αὐτός μᾶς ἐκάλεσεν. Αὐτός μᾶς ἐξύψωσεν. Καί ἡ πρόθεσίς Του ἦτο «πρό χρόνων αἰωνίων». Ἰδού πῶς τό διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «(Θεοῦ) τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καί καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατά τά ἔργα ἡμῶν, ἀλλά κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καί χάριν, τήν δοθεῖσαν ἡμῖν πρό χρόνων αἰωνίων»[8].

Γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ἀμφιβάλλωμεν, γιά τό ἐάν πράγματι ὁ Θεός θά πραγματοποιήση τήν ὑπόσχεσί Του. Μᾶς διαβεβαιώνει μέ πολλά ἐπιχειρήματα ἡ Ἁγία Γραφή. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Παῦλος μᾶς καθησυχάζει: «Ἀμεταμέλητα γάρ τά χαρίσματα καί ἡ κλῆσις τοῦ Θεοῦ». Εἶναι καί αὐτό ἐπίσης ἕνα σκάνδαλο. Ὁ Θεός δέν μετανοεῖ γιά τό ποῦ καί σέ ποιούς ἔκαμε τήν κλῆσι. Ὁ Θεός γνωρίζει, ὅτι αὐτοί τούς ὁποίους Αὐτός καλεῖ ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά ἀνταποκριθοῦν στήν κλῆσι. Ἄν τελικῶς δέν τό ἐπιτύχουν, ἤ ἀπορρίψουν τήν κλῆσι, θά ἔχουν ἐξ ὁλοκλήρου τήν εὐθύνη τῆς προσβολῆς μιᾶς τιμῆς πού τούς ἐγένετο καί αὐτοί ἀπεδείχθησαν ἀνάξιοι καί κατώτεροί της. «Πιστός ὁ Θεός δι᾿ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν»[9].

Ἡ κλῆσις μας τελικῶς θά εἶναι καί ἡ κρίσις μας. Γι᾿ αὐτό εἶναι συχνές οἱ ἀποστολικές προτροπές νά προσέχωμεν νά κρατήσωμεν τήν προκειμένην ἐλπίδα, νά φανῶμεν ἀντάξιοι τοῦ καλοῦντος μας Θεοῦ καί Πατρός, νά ἐργασθῶμεν διά νά ἐπιτύχωμεν τό «βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως»[10].

«Ὁ καλέσας ἡμᾶς εἰς τήν αἰώνιον Αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»[11] μᾶς προτρέπει διά τοῦ ἀποστολικοῦ λόγου: «Σπουδάσατε βεβαίαν ἡμῶν τήν κλῆσιν καί ἐκλογήν ποιεῖσθαι»[12].

ΠΑΡΑΠΟΜΠΑΙ:


1 Α´ Πέτρου γ´ 15
2 Α´ Θεσσαλονικεῖς δ´ 13
3 Ματθαίου ι´ 28
4 Β´ Πέτρου α´ 3
5 Α´ Πέτρου γ´ 18
6 Α´ Πέτρου γ´ 9
7 Α´ Κορινθίους α´ 27-28
8 Β´ Τιμόθεον α´ 9
9 Α´ Κορινθίους α´ 9
10 Φιλιππησίους γ´ 14
11 Α´ Πέτρου ε´ 10
12 Β´ Πέτρου α´ 10