Μαγεία
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
1. Μαγεία καί μάγοι. — Ἀντιμέτωπος μ’ ἕνα κόσμο πού τόν συνθλίβει, μέ ὄντα πού τοῦ προκαλοῦν φόβο ἤ πού θά ἤθελε νά τά ἐξουσιάζει, ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ ν’ ἀποκτήσει μιά δύναμη πού νά ξεπερνᾶ τίς δικές του δυνάμεις καί νά τόν καθιστᾶ κύριο τῆς θεότητας καί συνεπῶς τῆς τύχης του. Οἱ μέθοδοι, ἡ τάση καί ἡ ἐπιθυμία τῆς κυριαρχίας πάνω στό ἄγνωστο παραμένουν ριζωμένες στήν ἀνθρώπινη καρδιά καί ὁδηγοῦν σέ ἀνάλογες πράξεις.
Μαντεία καί μαγγανεία εἶναι ἡ μαγική τέχνη πού δέν πρέπει νά τή συγχέουμε μέ τήν πολυάσχολη καί ἄ-λογη Ἀστρολογία, πού στό παρελθόν οἱ Ἀστρολόγοι ἀποκαλοῦντο Μάγοι (Ματθαίου 2,1-12). Μέ τήν ἄσκηση τῆς μαγείας συνδέονται οἱ γοητεῖες, ἡ χρήση κόμβων καί δεσμῶν, τό «κακό μάτι» πού βασκαίνει, κλπ. Ἐπειδή οἱ Ἰουδαῖοι ἐπικοινωνοῦσαν μέ Αἰγυπτίους καί Χαλδαίους (Βαβυλωνίους) μάγους, μάντεις, σοφούς καί ἐκείνους πού ἐπιδιδόνταν στή μαγγανεία, ἐφάρμοζαν τέτοιες ἀπαγορευμένες πρακτικές.
Γιά τό σκοπό αὐτό οἱ κώδικες τῆς θρησκευτικῆς νομοθεσίας πού δόθηκε ἀπό τόν Μωϋσῆ στούς Ἰσραηλῖτες ἀπαγορεύουν συνήθειες ὅπως τά μαγικά μείγματα, π.χ. τήν εἰδωλολατρική συνήθεια νά βράζεται ἕνα κατσικάκι στό γάλα τῆς μάνας του. Μέ βδελυγμία ἀπορρίπτονται οἱ θυσίες παιδιῶν, κυρίως στίς τελετές θεμελιώσεως κτηρίων, ὀχυρώσεως πόλεως ἤ μυήσεως. Τέλος, πολυάριθμες εἶναι οἱ ἀπαγορεύσεις πού ἀναφέρονται στό αἷμα, γιατί ἡ πόση αἵματος σήμαινε ἰδιοποίηση τῆς ζωτικῆς δυνάμεως πού ἀνήκει μόνο στό Θεό. Αὐτές οἱ συνήθειες ἐξομοιώνονται μέ τήν εἰδωλολατρία.
Σέ ὁρισμένες περιπτώσεις, οἱ μάγοι ταπεινώνονται, ἀπό τή θεία δύναμη. Ἔτσι ὁ Ἰωσήφ νικᾶ τούς μάντεις, κι ὁ Μωυσῆς τούς μάγους τῆς Αἰγύπτου. Ὁ εἰδωλολάτρης μάντης Βαλαάμ ἐξαναγκάζεται μέ τήν ὄνο του νά ὑπηρετήσει τόν Κύριο καί τούς Ἰσραηλῖτες. Ὁ Δανιήλ ταπεινώνει τούς Χαλδαίους (Βαβυλωνίους) σοφούς. Παρόμοιες ἐποικοδομητικές διηγήσεις πού χρησιμοποιοῦν ἀναμνήσεις, πλουτισμένες μέ θρύλους, ὅπως αὐτές πού ἀφοροῦν τόν Ἰαννῆ καί τόν Ἰαμβρῆ (Πρός Τιμόθεον Β΄ γ΄, 8), βρίσκονται καί στήν ΚΔ: ὁ Σίμων ὁ μάγος ἀπευθύνεται μέ ταπείνωση στόν ἀπόστολο Πέτρο (Πράξεων 8,9-24), ὁ Βαριησοῦς-Ἐλύμας ἀναγκάζεται ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο νά σωπάσει, τό ἴδιο καί ἡ μάντισσα τῶν Φιλίππων (16,16 ἑξ) καί οἱ Ἰουδαῖοι ἐξορκιστές τῆς Ἐφέσου (Πράξεων 19,13-20).
Κι αὐτό γιατί τά θαύματα καί οἱ προφητεῖες, ἐπειδή φανερώνουν μέ τρόπο βέβαιο τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἀχρηστεύουν τίς μαγικές συνήθειες. Ἀντίθετα, αὐτοί πού ἀσκοῦν τίς μαγγανεῖες ἀποτρέπουν τόν ἄνθρωπο νά ἐμπιστεύεται τόν ἀληθινό Θεό καί οἱ θαυματοποιοί νοθεύουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί οἱ Προφῆτες ἐμάχονταν μέ σθένος ἐνάντια στούς μάγους τῶν εἰδωλολατρῶν.
Ὁ πειρασμός τῆς μαγείας εἶναι μεγάλος καί, κατά κάποιο τρόπο, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός τόν ὑπέστη. Ὁ Σατανᾶς τοῦ πρότεινε μετά τήν σαρανταήμερη νηστεία στό ὄρος νά χρησιμοποιήσει τή θεϊκή Του δύναμη γιά νά χορτάσει τήν πείνα του καί νά καταπλήξει τούς Ἰουδαίους. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὅμως δέ θέλει νά δεχτεῖ ἀπ’ αὐτόν τήν ἐξουσία πάνω στόν κόσμο καί τόν ἐπέπληξε, λέγοντάς του : «Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθαίου 4,1-11).
Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἐλεύθερος καί ἱκανός νά ἐκλέξει τό Θεό, καί ἔλαβε ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό τήν κυριαρχία πάνω στόν κόσμο. Δέν ἔχει λοιπόν ἀνάγκη νά προσφύγει στή μαγεία, αὐτή τή νόθο τέχνη πού ζητεῖ νά συνδυάσει αὐθαίρετα τήν θρησκεία καί μέ κακοποιές ἐπιδιώξεις. Τό μόνο πού καταφέρνει εἶναι μιά ἐκμετάλλευση τῆς φύσεως καί μιά διαστροφή τῶν καρπῶν τῆς πίστεως.
Δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα Δημοκρατία 19 Δεκεμβρίου 2015
