logo


Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί ῾Υμηττοῦ
κ. Δανιήλ

αθώς «ἐνεργεῖται τό μυστήριον τῆς ἀνομίας» (Β´ Θεσ. β´ 7) εἰς τόν παρόντα κόσμον διά τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ «θηρίου» δηλαδή τοῦ Ἀντιχρίστου προβάλλει ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά προσδιορίσωμεν ποίαν στάσιν ὀφείλουν νά λάβουν οἱ πιστοί κατά τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τοῦτο δέ καθίσταται ἐπιτακτικώτερον ἐκ τῆς ἐπικρατούσης συγχύσεως περί τοῦ πρακτέου καί τῶν ἀκραίων καί ἀντιγραφικῶν θέσεων, οἱ ὁποῖες ἀναπτύσσονται, ἀπό αὐτοχρισμένους «εἰδήμονες» καί «εἰδικούς» εἰς τήν ἐσχατολογίαν. Οἱ ἔχοντες ἐπίφασιν θεολογίας ἄλλοτε τρομοκρατοῦν τόν λαόν καί ἄλλοτε τόν ὠθοῦν σέ ἀντιγραφικές ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες καί ἐπικίνδυνες πνευματικῶς κρίνονται καί δημιουργοῦν ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις περί τοῦ ἀγῶνος μας.

1. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔκλεισε τήν δημοσίαν δρᾶσιν Του καί τό κήρυγμά Του μέ τήν διδασκαλίαν περί τῆς δευτέρας παρουσίας, τῆς μελλούσης κρίσεως καί τῶν ἐσχάτων τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας. Ὅταν ἐτελείωσεν τούς λόγους Του περί τῆς φοβερᾶς ἡμέρας τῆς δευτέρας ἐλεύσεώς Του καί ὅσων θά προηγηθοῦν γεγονότων ἐπεσήμανε εἰς τούς μαθητάς Του ταῦτα: «Ἀγρυπνεῖτε, λοιπόν, δ ε ό μ ε ν ο ι σέ κάθε καιρό, γιά νά καταξιωθεῖτε νά ξεφύγετε ὅλα τοῦτα πού πρόκειται νά γίνουν, καί νά σταθεῖτε μπροστά στόν Υἱό τοῦ ἀνθρώπου». (Λουκᾶ κα´ 36) Ὁ Χριστός συνέστησε νά ἀγρυπνοῦμε προσευχόμενοι σέ κάθε καιρό «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ» γιά νά περάσουμε τόν πειρασμό καί νά ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε μέ παρρησία ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ φοβεροῦ καί ἀδεκάστου κριτοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἐμεῖς παραδόξως ζητᾶμε νά μᾶς προφυλάξουν καί νά μᾶς προστατεύσουν ἀπό τήν διωκτική μανία τοῦ Ἀντιχρίστου καί τοῦ Διαβόλου ἡ Κυβέρνησις, οἱ Βουλευτές, οἱ Βρυξέλλες. Ἄσε δέ, πού μερικοί ὅλους αὐτούς τούς θεωροῦν ὄργανα τοῦ Διαβόλου καί τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί γινόμαστε ἀστεῖοι, περίγελως τῶν δαιμόνων μέ τήν τρέλλα μας, νά ζητᾶμε νά μᾶς προστατεύσουν ἀπό τό Διάβολο τά ὄργανα τοῦ Διαβόλου. Μερικοί πράγματι τρελλάθηκαν.

2. Ἡ ἐπικράτησις τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντάσσεται μέσα εἰς τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, πού κυβερνᾶ τόν κόσμον καί κατευθύνει τήν ἱστορίαν πρός τόν τελικόν σκοπόν της διά λόγους δικαιοσύνης καί κρίσεως ὥρισε νά περάσῃ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό αὐτόν τόν τελευταῖο πειρασμό. Δέν ἀγνοεῖ ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι ὁ πειρασμός αὐτός θά εἶναι σκληρός, ἔντονος διωγμός καί θλίψις, ὁμοία τῆς ὁποίας δέν ὑπῆρξε κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου. (Ματθ. κδ´ 21) Ποιός λοιπόν δύναται νά ἀνατρέψῃ τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ καί νά ἀντισταθεῖ εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς ἀντιχριστείου ἐξουσίας; Οὐδείς βεβαίως.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαπραγματευόμενος αὐτό τό θέμα μᾶς ἐξηγεῖ γιά ποιούς λόγους ὁ Θεός θά ἐπιτρέψει στό Διάβολο νά δράσῃ διά τοῦ Ἀντιχρίστου. Λέγει: «Ἐπειδή δέν δέχθηκαν τήν ἀγάπη τῆς ἀληθείας γιά νά σωθοῦν. Καί γι̉ αὐτό ὁ Θεός θά στείλει ἐπάνω τους ἐνέργεια πλάνης, ὥστε νά πιστεύσουν στό ψέμα· γιά νά κατακριθοῦν ὅλοι αὐτοί πού δέν πίστευσαν στήν ἀλήθεια, ἀλλ̉ οἱ ὁποῖοι βρῆκαν εὐχαρίστησι στήν ἀδικία». (Β´ Θεσ. β´ 10-11) Τά πράγματα εἶναι ξεκάθαρα στή Γραφή. Ὁ Θεός θέλει νά κρίνῃ μέ δικαιοσύνη. Καί γιά νά ἀφαιρέσῃ κάθε δικαιολογία ἀπό τούς ἀπίστους καί ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς θά ἐπιτρέψῃ νά δράσῃ ὁ Διάβολος.

3. Βεβαίως τήν περιόδο αὐτῆς τῆς «μεγάλης θλίψεως» ὁ Θεός δέν θά ἐγκαταλείψῃ ἀβοήθητον τόν λαόν Του. Θά τόν ἐνισχύσῃ καί θά τόν στηρίξῃ μέ ἔκτακτες ἐνέργειές Του. Θά ἐπιτελῇ θαύματα καί κυρίως θά ἀποστείλῃ τούς «δύο μάρτυρες τῆς ἀποκαλύψεως» . (Ἀποκ. ια´ 3 καί ἑξῆς) Σκοπός αὐτῶν καί τοῦ Θεοῦ εἶναι κατά τήν περιόδο τοῦ διωγμοῦ τῶν πιστῶν, οἱ πιστοί νά παραμείνουν πιστοί στό Θεό ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΠΕΙΝΑΝΕ, ΣΦΑΓΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΕΞΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ. Ὁ ἀγῶνας των δέν θά εἶναι γιά νά μήν ἀποκλεισθοῦν οἱ πιστοί ἀπό τά «ἀγαθά» τῆς ἀντιχριστείου ἐποχῆς. Εἶναι γνωστό καί δεδομένο, ὅτι θά ἀποκλεισθοῦν καί θά διωχθοῦν. Ὅπως ἐπίσης θά στηριχθοῦν ἀπό τήν διακονία τῶν δύο προφητῶν, ὥστε νά μήν ὑποκύψουν καί νά ὑπομείνουν μέχρι τήν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου ἡ ὁποία θά εἶναι ἐγγύς.

4. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης συχνάκις ἐπαναλαμβάνει εἰς τήν Ἀποκάλυψίν του τόν τύπον τοῦ προφητικοῦ ἀορίστου «ἐδόθη». Ἐνῶ ἀναφέρεται σέ μέλλοντα νά συμβοῦν γεγονότα τά περιγράφει συντελεσμένα ἤδη. Κι εἶναι συγκλονιστικό καί ἀνατριχιαστικό αὐτό πού θά συμβῇ. Μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι ὁ Θεός θά ἐπιτρέψῃ στόν Ἀντίχριστο νά πολεμήσῃ τούς πιστούς καί ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙ. ΑΥΤΟ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΚΙ ΟΧΙ ΑΛΛΑ. Ἰδού τό κείμενον: «Καί τοῦ δόθηκε ἕνα στόμα πού μιλοῦσε μεγάλα, καί ἔλεγε λόγια βλασφημίας, καί τοῦ δόθηκε ἐξουσία νά κάνει πόλεμο γιά 42 μῆνες. Καί ἄνοιξε τό στόμα του σέ βλασφημία ἐνάντια στόν Θεό, νά βλασφημήσει τό ὄνομά του καί τήν σκηνή του, κι αὐτούς πού κατοικοῦν μέσα στόν οὐρανό. Καί τοῦ δόθηκε νά κάνει πόλεμο μέ τούς ἁγίους, καί νά τούς νικήσει· καί τοῦ δόθηκε ἐξουσία ἐπάνω σέ κάθε φυλή καί γλῶσσα καί ἔθνος». (Ἀποκ. ιγ´ 5-7) Ἀντί νά τρέχωμε καί νά φωνάζουμε ἔξω ἀπό τήν Βουλή θά ἔπρεπε νά διαβάζουμε τήν Γραφή γιά νά δοῦμε τί θά γίνῃ στίς φοβερές ἐκεῖνες ἔσχατες ἡμέρες. Ἐμᾶς θά φοβηθῇ ὁ πανοῦργος, ὅταν θά ἔχει δεδομένη τήν ἄδεια τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος; Μήπως γινόμαστε ἀστεῖοι;

Τό βιβλίον τῆς Γ´ Βασιλειῶν μᾶς περιγράφει τήν σύγκρουσι καί τήν πάλη τῆς εἰδωλολατρίσσης Βασιλίσσης τοῦ Ἰσραήλ καί ἀσεβοῦς Ἰεζάβελ μετά τοῦ προφήτου Ἠλία. (κεφ. ιθ´) Καί παρατηρεῖ ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Βασίλειος Βέλλας ὅτι: «Ὁ Ἠλίας πρός τό ξίφος τῆς Ἰεζάβελ ἔσυρε καί αὐτός τό ἰδικόν του. Ἀλλ̉ ὡς ἦτο ἑπόμενον, ὁ ὑλικῶς ἰσχυρότερος ἐνίκησεν». (Ἰδέ «Θρησκευτικαί Προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης» Ἀθῆναι 1968, Ἐκδόσεις Γ´ σελ. 145) Ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι ὑλικῶς ἰσχυρότερος. Γι αὐτό ὅπως λέγει κι ἡ Ἀποκάλυψις οἱ ἄνθρωποι θά ὑποτάσσονται λέγοντες: «Ποιός εἶναι ὅμοιος μέ τό θηρίον; Ποιός μπορεῖ νά πολεμήσει μαζί του;». (ιγ´ 4)

5. Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς σοβαρᾶς καταστάσεως ἐφιστᾶται ἡ προσοχή τῶν πιστῶν: «Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστις τῶν ἁγίων». (Ἀποκ. ιγ´ 10) Ἡ αὐτή προτροπή ἐπαναλαμβάνεται: «Ὧδε ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστιν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀποκ. ιδ´ 12) Ἑρμηνεύει δέ τά παρόντα χωρία ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Παναγιώτης Μπρατσιώτης ὡς ἑξῆς: «Ἐν τοῖς στίχοις τούτοις ἐφιστᾶται ἡ προσοχή ἐπί τήν σοβαρότητα τῆς καταστάσεως καί προπαρασκευάζεται τό μαρτύριον καί ἡ ὑπομονή τῶν πιστῶν, ἐν ὄψει τῆς ἐπικρεμαμένης ἐκ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ θηρίου φοβερᾶς δοκιμασίας, τῆς ὁποίας ὁ διά τούς πιστούς κίνδυνος ὑποδηλοῦται διά τῶν λέξεων αἰχμαλωσία, μάχαιρα κλπ... Τό νόημα τῆς φράσεως εἶναι, ὅτι οἱ πιστοί πρέπει νά δεχθῶσιν ἐν ἀνάγκῃ καί τό θάνατον χωρίς νά ἀντιτάξωσιν ἀντίστασιν». (Ἰδέ: «Ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου» ἐν Ἀθήναις 1992 σελ. 212) Ἡ ἀντίστασις τῶν πιστῶν κατά τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ΜΟΝΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ καί συνίσταται εἰς τήν ἐμμονήν εἰς τήν πίστιν εἰς τόν ἀληθεινόν Θεόν, τήν Παναγίαν Τριάδα καί ὅν ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν (Ἰω. ιζ´ 3) καί εἰς τήν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἄλλο τι δέν συνιστᾶται ἀπό τήν Γραφήν.

Οἱ πιστοί πάντοτε θά πρέπει νά ἐνθυμοῦνται τούς λόγους τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου: «Νομίζω, ὅτι ὁ Θεός ἀπέδειξε ἐμᾶς τούς Ἀποστόλους τελευταίους, σάν καταδικασμένους σέ θάνατο». (Α´ Κορ. δ´ 9) Ἑπομένως ἔτσι πρέπει νά θεωροῦν οἱ πιστοί ἑαυτούς κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου ὡς καταδικασμένους σέ θάνατο. Κι ὁ Κύριος μας ἐπισημαίνει: «Καί μή φοβηθεῖτε ἀπό ἐκείνους πού θανατώνουν τό σῶμα, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν μποροῦν νά θανατώσουν τήν ψυχή· ἀλλά φοβηθεῖτε μᾶλλον αὐτόν πού μπορεῖ νά ἀπολέσει καί τήν ψυχή καί τό σῶμα μέσα στή γέενα». (Ματθ. ι´ 28).